به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از قانون، استفاده از واژه خلیج عربی با واکنش‌های تندی از سوی ایرانی‌ها در سراسر جهان مواجه شد. ترامپ درحالی از واژه سخیف خلیج عربی استفاده کرد که بارها رییس‌جمهورهای پیشین آمریکا از خلیج‌فارس در سخنرانی‌های خود نام برده‌اند و حتی نام خلیج‌فارس بر مدال شجاعت سربازان آمریکایی نیز نقش بسته است.
داستان تحریف نام «خلیج فارس»
ماجرای تحریف نام خلیج فارس از چند دهه گذشته آغاز شد و همچنان ادامه دارد. اما مهمترین تحریف‌های صورت گرفته در چند دهه پیش به کشورهای اروپایی و آمریکایی باز می‌گردد. در سال83 موسسه آمریکایی «نشنال جئوگرافی» در اطلس جغرافیایی خود از واژه خلیج عربی استفاده کرد. پس از آن، این اتفاق در موزه «لوور» پاریس، سایت گوگل نیز رخ داد. پس از انتشار تحریف نام خلیج فارس ایرانیان بسیاری از گوشه و کنار دنیا به این مساله اعتراض کردند. برخورد و موضع‌گیری شدید ایرانی‌ها موجب عذرخواهی این موسسه‌ها و تصحیح تحریف صورت گرفته شد. اما در میان تمامی این تحریف‌ها سازمان ملل متحد نام رسمی آبراه جنوبی ایران را خلیج فارس اعلام کرده است.
مسئولان منفعل در برابر خلیج‌فارس
درحالی‌که بارها مردم از نام خلیج فارس حمایت کرده‌اند و اعتراض‌های خود را به‌شکل‌های مختلف نسبت به تحریف نام خلیج فارس نشان داده‌اند، اما مسئولان آن‌طور که باید در این‌باره کارنامه خوبی از خود به‌جای نگذاشته‌اند. تنها عملکرد آنها اختصاص یک روز در تقویم به‌نام خلیج فارس است و بس. همچنین مسئولان نیز هرازچندگاهی از طریق تریبون‌های مختلف یا شبکه‌های اجتماعی همانند شهروندان عادی ایرانی به تحریف نام خلیج‌فارس اعتراض می‌کنند اما خبری از پیگیری حقوقی آن در محافل بین‌المللی به‌گوش نمی‌رسد.
اسناد تاریخی درحال ویرانی
از پیگیری حقوقی تحریف نام خلیج فارس در سازمان‌های بین‌المللی که بگذریم؛ مسئولان کارنامه درخشانی در محافظت از سندهای تاریخی فارس بودن خلیج فارس نیز ندارند. بندر سیراف به‌عنوان میراث و یکی از محکم‌ترین سندهای تاریخی ایرانیان در فارس بودن خلیج فارس است؛ سندی که به‌دلیل بی‌تفاوتی مسئولان درحال نابودی است.
میراثی که اگر در یکی از کشورهای همسایه قرار داشت، امروز به یکی از قطب‌های گردشگری در خاورمیانه و آسیا تبدیل می‌شد اما به‌دلیل بی‌توجهی مسئولان استان در طی چند دهد اخیر به این بندر تاریخی کمتر ایرانی‌ای آن را می‌شناسد و گردشگری آن مهجور مانده است. این همه ماجرا نیست؛ در کنار این بی‌توجهی، این روزها شهر سیراف با مشکل ساخت و ساز در محدوده و حریم آثار باستانیش مواجه است.
سیراف؛ فرصتی که نادیده گرفته می‌شود
سیراف بندری است که می‌توانست این روزها جایگزینی بهتر از شهرهای ساحلی کشور همسایه‌مان، ترکیه باشد اما سیراف نیز مانند دیگر شهرهای تورسیتی کشور، در این بخش مهجور و مظلوم مانده است. شاید بتوان گفت پیشتاز نیز بوده است، چراکه وجود دریا و اماکن تاریخی جاذبه‌های این شهر را صدچندان کرده و آن را به یکی از بی‌نظیرترین مناطق در کشور تبدیل کرده است. این پتاسیل‌ها نتواسته است آن‌طور‌که باید، این شهر را در مقاصد گردشگری کشور معرفی کند و کمتر گردشگری این شهر را می‌شناسد.سیراف، بندری با امواج آبی زیبا و نسیم دل‌انگیز، یکی از محکم‌ترین اسناد حضور ایرانیان در خلیج همیشه فارس است. شهر باستانی سیراف معماری خاصی دارد که بسیار شبیه به روستای ماسوله در شمال کشور است. این بندر کهن که در بین چهار مرکز صنعتی و گازی عسلویه، پارسیان، جم و کنگان قرار گرفته، روزگاری نقش مهمی در تجارت، دریانوردی و صدور فرهنگ و هنر ایرانی و اسلامی به جنوب شرق آسیا ، شرق آفریقا و کشورهای خاوردور داشته و مانند نگینی درخشان در ساحل خلیج فارس متلالو بوده است. از آثار باستانی سیراف می‌توان به این نمونه‌ها اشاره کرد: سنگچین‌ها، چاه‌ها، سنگ‌فرش‌ها و غارهایی شبیه به آتشگاه در دل کوه‌ها، دخمه‌های باستانی، حوضچه‌های نگهداری و استعمال آب باران و یا به‌عنوان قبور سنگی، گورستان تاریخی، دره لیرودی شیلو آتشکده، کلیسا، گور سیبویه، مسجدجامع و قلعه نصوری که بعضی از آنها به ثبت ملی رسیده است. بسیاری از کارشناسان میراث فرهنگی این بندر را واجد شرایط ثبت در فهرست آثار جهانی و یونسکو می‌دانند.بندر سیراف به علت شرایط جغرافیایی خود که از یک طرف محدود به دریا و از طرف دیگر به کوه متصل است و فاصله کوه تا دریا بسیار کم است، با کمبود زمین مواجه شده است. از سوی دیگر، وجود ده‌ها پالایشگاه و پتروشیمی در سیراف و اطراف آن موجب افزایش نرخ رشد جمعیت شده که به‌دلیل کمبود زمین اهالی سیراف در حریم آثار باستانی این شهر اقدام به ساخت و ساز غیرمجاز کرده‌اند.
سیراف محصور در پالایشگاه‌ها
سیراف در شهرستان کنگان و در جنوب استان بوشهر قرار دارد. براساس کاوش‌های انجام شده، قدمت این شهر به دوره ساسانی باز می‌گردد. بندر سیراف تا قرن چهارم هجری به‌نوعی مهمترین بندر سواحل شمال خلیج فارس بوده است. درباره بندر سیراف تحقیقات گسترده و چندین کنگره بین‌المللی برگزار شده است. باتوجه به آثار باستانی کشف شده در سیراف، این شهر قابلیت ثبت جهانی را دارد. آن‌چیزی که درباره سیراف نقل می‌شود این است که انتهای رشته کوه‌های زاگرس و محل اتصال کوه به دریاه است. در قرن چهارم یک سونامی در این بندر رخ می‌دهد که بخشی از شهر را به زیر آب فرومی‌برد. سیراف در دل منطقه ویژه پارس جنوبی قرار دارد که به‌دلیل وجود ده‌ها پالایشگاه و پتروشیمی، آب و هوای آن متاثر از این مساله شده است. به‌دلیل محصور بودن در بین کوه و دریا و همچنین وجود چندین پالایشگاه‌ها زمین‌های این شهر بسیار کم است و این مساله به معضلی برای این شهر تبدیل شده است. ساخت و ساز غیرمجاز در محدوده و حریم آثار باستانی و تاریخی انجام می‌شود.
به‌گفته مسئولان میراث فرهنگی، حفظ بندر سیراف نیازمند یک برنامه فرا شهرستانی و در سطح استانی و حتی ملی است. نهادها و سازمان‌های ذی‌ربط باید بر سر این مساله مشارکت و همکاری کنند. یکی از مهمترین نیازهای سیراف لزوم همکاری اداره راه و شهرسازی و وزارت نفت درخصوص آزادسازی حریم‌هاست. با انجام این کار، مردمی که در حریم آثار باستانی مستقر شده‌اند به حریم‌های آزاد شده انتقال داده می‌شوند. باتوجه به شناخت جهانی که از شهر سیراف وجود دارد، این شهر از جمله نقاطی است که بیشترین گردشگر خارجی را دارد. بسیاری از باستان‌شناسان براین باورند که بخش بزرگی از شهر سیراف در اثر سونامی به زیر آب رفته و این مساله باعث شده که غواصی در این شهر یکی از جاذبه‌های گردشگری باشد.
سیراف و صدها سند تاریخی خلیج فارس درحال ویرانی است و مسئولان همچنان به اعتراض در شبکه‌های اجتماعی مشغولند؛ آنها می‌توانند به‌جای توییت کردن، به حفظ و توسعه اسناد تاریخی خلیج‌فارس بپردازند؛ اسنادی تاریخی که درصورت برنامه‌ریزی و توسعه آنها می‌توان به‌راحتی خلیج‌فارس را برای همیشه به رخ جهانیان کشید و نقشه‌های دشمنان این مرز و بوم را برای تحریف نام خلیج همیشه فارس نقش بر آب کرد.
