در این ملاقات که پیرو برگزاری کمیسیون مشترک همکاری‌های اقتصادی دو کشور و نیز یادداشت تفاهم امضاشده در زمینه مسکن و ساختمان میان دو کشور انجام گرفت، طرفین ضمن بررسی زمینه‌های همکاری دو‌جانبه از جمله تبادل دانش و تجارب طرفین در زمینه مقررات ملی ساختمان، ساختمان‌های مقاوم در برابر زلزله، بهسازی و نوسازی بافت‌های ناکارآمد و بافت‌های تاریخی، مکانیزم‌های تامین مالی مسکن و ایجاد شهرهای جدید و فناوری‌های بتن به تشکیل کارگروه مشترک جهت پیگیری موضوعات مورد توافق پرداخته و روسای ایرانی و روسیه‌ای کارگروه مشترک را معرفی کردند.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از آرمان، محمد عدالتخواه، کارشناس بازار مسکن، در مورد اهمیت این همکاری می‌گوید: «هرنوع همکاری و مشارکت در راستای ارائه راه‌حل‌های بهتر برای رفع مشکلی که در داخل وجود دارد یا اثرگذاری در خارج از کشور امری مثبت ارزیابی می‌شود، ولی باید به این نکته هم توجه داشته باشیم که ما در کشور خود با وجود تجربیات بسیار متاسفانه نتوانسته‌ایم نتیجه قابل‌قبولی در زمینه شهرسازی به دست آوریم.»
همکاری با سایر کشورها ازجمله کشورهای اروپایی چقدر می‌تواند در حوزه مسکن موثر باشد؟
همکاری‌کردن با سایر کشورها، استفاده از تجربیات آنها و همچنین انتقال تجربیات خود به آنها امری مثبت است. هرنوع همکاری و مشارکت در راستای ارائه راه‌حل‌های بهتر برای رفع مشکلی که در داخل وجود دارد یا اثرگذاری در خارج از کشور امری مثبت ارزیابی می‌شود، ولی باید به این نکته هم توجه داشته باشیم که ما در کشور خود با وجود تجربیات بسیار متاسفانه نتوانسته‌ایم نتیجه قابل‌قبولی در زمینه شهرسازی به دست آوریم. برای بافت‌های‌فرسوده تئوری‌های مختلفی مطرح شده و همیشه در مورد مشکلات بیشتر صحبت شده تا برای حل آنها اقدام و عملی صورت گیرد. بنابراین این همکاری‌ها نباید تنها با کشور روسیه باشد، بلکه باید از تجربه تمام کشورهایی که در زمینه مسکن و شهرسازی موفق عمل کرده‌اند استفاده کنیم تا با استفاده از این تجربیات مشکلات متعددی را که در این زمینه وجود دارد، رفع کنیم.
ایران در زمینه مسکن با مشکلات دیگری مانند ایمن‌بودن ساختمان‌ها، عدم اصول معماری و شهرسازی و بلندمرتبه‌سازی در خیابان‌های کم‌عرض که خطر زلزله را افزایش می‌دهد، روبه‌روست. برای رفع این مشکلات چه اقداماتی باید صورت گیرد ؟
دو تئوری مشخص وجود دارد. یکی اینکه بافت‌های‌فرسوده را باید از بین برد و ساختمان‌های جدید را جایگزین آنها کرد. دوم اینکه برای ازبین‌بردن بافت‌های‌فرسوده باید تراکم‌ها، فضای عمومی، وام و تسهیلات بیشتری در نظر گرفته شود. در ایران چون عملیات اجرایی وجود ندارد، نتوانسته‌ایم در این بخش، یعنی ازبین‌بردن بافت‌های‌فرسوده نتایج قابل‌قبولی به دست آوریم. با وجود اینکه یکی از معاونت‌های وزارت راه‌و‌شهرسازی در این زمینه فعال است و آقای دکتر ایزدی نیز مسئول بافت‌های‌فرسوده است و اکنون معاونت شهرسازی و معماری را برعهده دارند، اما شاهد فعالیت بسیاری برای ازبین‌بردن بافت‌های‌فرسوده نبوده‌ایم. ما متاسفانه در کشور خود با مشکلات متعددی در زمینه شهرسازی مواجه هستیم، به این دلیل که موفق نمی‌شویم مشکل زمین را حل کنیم. پیشنهادهایی که برای تبدیل برخی زمین‌ها به فضاهای عمومی ارائه می‌شود، اجرا نمی‌شود. دلیل این امر این است که زمین‌ها گران هستند و با قیمت بالایی باید خریداری شوند. ما باید زمین‌هایی را که متعلق به دولت هستند، بازگردانیم و ارزش افزوده زمین‌هایی را که با فعالیت دولت ارزش پیدا کرده‌اند، پرداخت کنیم. همچنین با بودجه‌ای که برای این امر در نظر گرفته می‌شود، مشکلات شهرسازی خود را رفع کنیم.
در بسیاری از کشورها با استفاده از صنعت بیمه کیفیت ساخت‌و‌ساز را افزایش می‌دهند. در ایران استفاده از این صنعت چقدر می‌تواند در کیفیت ساخت‌و‌ساز موثر واقع شود؟
هر تولید نیازمند یک مصرف‌کننده است. همه ما نیازمندیم خانه‌ای را تهیه کنیم و این نیاز خود را از طریق بازار رفع می‌کنیم. باید مطمئن بود ساختمانی که خریداری می‌شود بادوام است و مشکلی ندارد. به‌عنوان‌مثال ماشینی که خریداری می‌شود دو تا سه سال گارانتی دارد که در صورت مواجه‌شدن با مشکل، شرکت سازنده آن را اصلاح می‌کند و مسئولیت آن را برعهده می‌گیرد. در کشور ما بخش اعظمی از خانه‌ها توسط انبوه‌سازان تولید می‌شود و این امکان وجود دارد سودجویی‌هایی توسط پیمانکاران و امضافروشی‌هایی از سوی انبوه‌سازان یا به‌دلیل عدم‌نظارت مهندسان ناظر صورت گیرد. همین موارد باعث می‌شود ساختمان‌ها به‌صورت اصولی ساخته نشوند. به همین دلیل بهتر است شرکت‌های بیمه در کشور ما مانند بسیاری از کشورها برای رفع این مشکلات پا پیش بگذارند. متاسفانه شرکت‌های بیمه ما نیز به‌دنبال سودجویی و منافع خود هستند و در واقع بیمه واقعی وجود ندارد. شرکت‌های بیمه باید مشکلات موجود را برطرف و بیمه‌های خود را تعریف کنند. اگر قرار است این شرکت‌ها بیمه واقعی داشته باشند، خودشان باید به‌گونه‌ای بر ساخت ساختمان‌ها نظارت داشته باشند. درواقع به‌جای مهندسان ناظر، مهندسان شرکت‌های بیمه نظارت کنند تا ساختمان‌ها به‌درستی ساخته شوند. ما باید دستیابی به ضوابط و آیین‌نامه را اصلاح کنیم و از طرفی هم مهندسان ناظر با پذیرش مسئولیت در وظایف خود کوتاهی نکنند. در اصل ما به بیمه وسیع‌تری در کشور خود نیاز داریم که در صورتی که ساختمانی مشکل پیدا کرد، این شرکت‌های بیمه مسئولیت آن را برعهده گیرند و مشکلات را بر طرف کنند، ولی متاسفانه چنین مساله‌ای در کشور ما وجود خارجی ندارد.
