به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایسنا ، اکبر شاهرخی ، به فعالیت بازارهای گل اشاره و اظهار کرد: نحوه فعالیت‌هایی که در این بازارها صورت می‌گیرد برای صنف ما مشکلات متعدد ایجاد کرده و نا رضایتی اعضای صنف را به دنبال دارد.
وی ادامه داد: در ابتدا قرار بر آن بود که بازارهای گل ایجاد شوند تا تولیدکنندگان بتوانند محصولات خود را به یک نقطه خاص آورده و آن را به دست فروشندگان برسانند. بر همین اساس از صبح زود در بازارهایی مانند بازار گل محلاتی فعالیت شروع شده و پیش از ساعت ۱۰ صبح هم این کار به اتمام می‌رسید اما اکنون شرایط تغییر کرده و عده‌ای دلال راهی این بازارها شده‌اند و این موضوع پدر صنف را در آورده است.
شاهرخی در عین حال گفت: در کشورهای بزرگ و پیشرفته دنیا مانند هلند و کانادا بازارهای گل به این شکل است که حالت نمایشگاهی داشته و برای بازدید از آنها افراد مبلغی را پرداخت می‌کنند اما در آنها امکان خرید گل وجود ندارد. اما در ایران از سر چهارراه تا مغازه‌های مختلف همه به گل‌فروشی می‌پردازند و همان‌طور که در ایام پیش از عید دیده شد در بسیاری از مغازه‌ها گل و گلدان هم به فروش می‌رسید که اکثر فعالان صنف ما از این مساله گلایه دارند اما تاکنون در این خصوص موفق به انجام اقدام مناسبی نشده‌ایم.
رییس اتحادیه فروشندگان گل همچنین عنوان کرد: از سوی دیگر در بازارهای گل علاوه بر عرضه انواع گل و گیاه، اقدامات متعددی نیز صورت گرفته است؛ به عنوان مثال دسته گل نیز تهیه می‌شود که این موضوع با بحث فعالیت‌های صنفی مغایرت دارد و چندین بار بابت این موضوع به اتاق اصناف شکایت کرده‌ایم.
شاهرخی افزود: گل‌آرایی یک هنر محسوب می شود و در گل‌فروشی‌های بزرگ حتی عده‌ای برای این کار فرد خاصی استخدام می‌شود و ماهانه حدود سه تا چهار میلیون تومان حقوق می‌گیرد. این در شرایطی است که در خارج از صنف عده بسیاری با استفاده از فضای مجازی روی کانال‌های مختلف به تبلیغ پرداخته و اینگونه اعلام می‌کنند که خدمات گل‌آرایی ارائه می‌کنند اما زمانی که مردم برای دریافت این خدمات به آنها مراجعه می‌کنند در بسیاری موارد با وجود دریافت مبالغی بالا کیفیت کار با آنچه به عنوان عکس روی این کانال‌ها ارائه شده بسیار متفاوت بوده و موجب گلایه و اعتراض مشتریان می شود.
رییس اتحادیه فروشندگان گل در بخش دیگری از صحبت‌های خود از عدم توفیق ایران در صادرات گل یاد کرد و گفت: اکنون بازار داخلی در حدی است که تمام تولیدات کشور در آن مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. در چنین شرایطی اگر ما به بازارهای خارجی دسترسی داشتیم بخشی از این تولید نیز صادر می‌شد و به این ترتیب علاوه بر تولید، اشتغال نیز ایجاد می‌شد.
