مهدی موذن اظهار کرد: حجم عظیم ویرانی‌های زلزله استان کرمانشاه، چند سوال اساسی را به ذهن می‌رساند؛ چرا صنعت ساختمان خود را پاسخگوی افکار عمومی نمی‌داند؟ بعد از زلزله بم تا چه حد در جهت ایمنی ساخت وساز قدم برداشتیم؟ چرا از نیروی انسانی متخصص و کاردان در بخش ساختمان استفاده نمی‌شود؟ چرا سازمان‌های دلسوز به تعطیلی کشیده شدند؟ صنعتی‌سازی چه جایگاهی در کشور دارد؟
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از ایسنا، وی افزود: متاسفانه صنعت ساختمان تنها صنعتی است که با تمام عظمت، خود را پاسخگوی افکار عمومی نمی‌داند. اگر پزشکی با اشتباه خود منجر به مرگ بیمار شود همه او را بازخواست می‌کنند اما در حوزه ساختمان این‌گونه نیست و اگر قصور و کوتاهی یک مهندس یا یک نهاد منجر به مرگ ده‌ها وصدها نفر شود هیچ‌کس مسوولیت بر عهده نمی‌گیرد.
مدتی بعد از زمین‌لرزه همه چیز فراموش می‌شود
به گفته موذن، متاسفانه شرایط در کشور ما به نحوی است که بعد از وقوع زلزله‌ها معمولا ماه‌های اول جنب و جوش و حساسیت زیادی نسبت به فاجعه راه می‌افتد اما بعد از آن کم‌کم اصل موضوع به فراموشی سپرده می‌شود و درس لازم را نمی‌گیریم. به طور مثال بعد از زلزله بم دیدیم چقدر هیاهو و سر و صدا به پا شد اما بعد شاهد اقدامات ایمنی لازم نبودیم. چه بسا اگر از آن حادثه درس می‌گرفتیم و تجارب را به کار می‌بستیم امروز خسارات جانی و مالی زلزله‌ها از جمله زمین لرزه کرمانشاه به حداقل می‌رسید؛ ولی می‌بینیم بعد از ۱۴ سال همان قصه بم تکرار می‌شود. البته خسارات در کرمانشاه نسبت به بم کمتر بود که علت آن نبود تراکم جمعیتی در کانون زلزله و هشدارهایی است که پیش‌لرزه‌ها به مردم دادند؛ پس نمی‌توان این مساله را به استحکام ساختمان‌ها نسبت داد.
بیمارستانی که مدفن بیماران شد
عضو هیات مدیره سازمان نظام کاردانی استان تهران با بیان این‌که طی ۱۴ سال اخیر تقریبا هیچ اقدام قابل توجهی برای مقاومت سازه‌ها در برابر زلزله انجام نشده است گفت: در کرمانشاه ساختمان‌های دولتی، مدارس و بیمارستان‌ها ویران شده است. در بم ساختمان آتش‌نشانی تخریب شد و نتوانست به مردم امدادرسانی کند؛ در کرمانشاه هم شاهد بودیم بیمارستانی که کمتر از شش سال از عمر احداث آن می‌گذشت فرو ریخت و به جای این‌که مکانی برای درمان بیماران باشد خودش مدفن بیماران شد.
موذن به عدم به‌کارگیری نیروهای زبده در بخش ساختمان اشاره کرد و گفت: در بخش ساخت و ساز باید برای هر نیرویی اعم از کارگر تجربی، کاردان و مهندس، سلسله مراتب کار را ایجاد کنیم اما هیچ‌کدام از این موارد اجرا نمی‌شود. در بخشنامه‌ها و نامه‌ها اعلام می‌کنیم هرکس از مصالح استاندارد استفاده نکند پروژه او را تعطیل می‌کنیم اما عملا این اتفاقات نمی‌افتد.
همواره نظام مهندسی و نظام کاردانی را تضعیف کردند
وی سازمان نظام مهندسی و سازمان نظام کاردانی را دو بازوی قوی برای بخش ساخت و ساز دانست و افزود: سازمان نظام مهندسی و نظام کاردانی دو نیروی عظیم در جهت ارتقای ایمنی ساختمان‌ها هستند اما طی این سال‌ها نه تنها در جهت وفاق این دو بخش حرکتی انجام نشده بلکه هرجا توانستند در جهت فاصله انداختن و تشتت این دو سازمان حرکت کردند.
عضو هیات مدیره سازمان نظام کاردانی استان تهران با بیان این‌که درصد بسیار ناچیزی از کارگران ساختمانی، گواهینامه مهارت فنی دارند گفت: با صنعتی‌سازی ساختمان فاصله بسیاری داریم. با این حال به جای این‌که اقدام به حمایت بخش‌های مرتبط و تربیت نیروی انسانی ماهر کنیم، در جهت لوث کردن سازمان‌هایی همچون نظام مهندسی که بیش از ۲۰ سال زحمت کشیده‌اند حرکت کردیم. این روزها هم می‌بینیم که همه در جهت تضعیف این سازمان صحبت می‌کنند.
موذن هم‌چنین اظهار کرد: سازمان نظام کاردانی را هم کاری کردند که به سمت نابودی برود. منکر نواقص نیستم اما اگر قصوری بوده بگویند کم کاری کردید؛ چرا به جای نقد منصفانه تضعیف می‌کنند؟ چرا حمایت نمی‌کنند؟ چرا افراد زحمت‌کش نظام کاردانی را کنار زدند؟ آخرین نفر، بنده بودم که وادار به استعفا شدم.
فارغ‌التحصیلان، دانش لازم را ندارند
وی با طرح این سوال که مگر اساس کار در هر موضوعی، آموزش نیست؟ تاکید کرد: به سمت ارتقای علمی دانشکده‌هایی که مهندس و کاردان تربیت می‌کنند حرکت نشده است. متاسفانه کسانی که از دانشگاه‌ها بیرون می‌آیند دانش لازم و به‌روز را ندارند و گامی هم برای ارتقای تجارب و تخصص آنها برداشته نمی‌شود. هم‌چنین باید نیروهای ورزیده خدمات فنی داشته باشیم. نتیجه این مشقی که نوشته شده را امروز در ویرانی‌های سرپل ذهاب و حدود ۲۰۰۰ روستا مشاهده می‌کنیم.
موذن با بیان این‌که امروز باید دو اقدام جدی انجام شود گفت: باید از حادثه درس بگیریم ولی هم‌اکنون امدادرسانی به زلزله‌زدگان، فوریت دارد. با این وجود اصحاب رسانه ومطبوعات باید از یک ماه دیگر به این موضوع بپردازند که چه دستگاه‌هایی در مساله ساخت و ساز قصور دارند.
