صنعت ساخت وساز، همواره به عنوان یکی از معیارهای توسعه کشورها شناخته می‌شود. این صنعت با دیگر صنایع بزرگ و زیربنایی در ارتباط بوده و در پیشرفت و گسترش صنایع دیگر موثر است. بخش مسکن شهری، حدود 30 درصد از حجم اقتصاد را به خود اختصاص داده است. از طرفی، بحث انرژی و لزوم مصرف بهینه آن از چالش‌های جهانی به حساب می‌آید. در عرصه تولید، سازندگی و اجرا با رشد پروژه‌های ملی، استفاده روزافزون از بتن به عنوان ماده‌ای بسیار پرمصرف در ساختمان‌ها، راه‌ها، اسکله‌ها، بنادر و انواع ابنیه، نشانگر نقش بتن در توسعه کشور و اهمیت آن نزد صاحب‌نظران و متخصصان به این امر است. واقعیت این است که در حال حاضر رکود بازار مسکن و محدودتر شدن جدی پروژه‌های سدسازی که مصرف‌کننده جدی سیمان در دهه 80 و اوایل دهه 90 بودند، مصرف سیمان را با کاهش روبه‌رو کرده است. با این وجود گسترش رویه‌های بتنی و تثبیت لایه‌های اساس و زیراساس راه‌ها با سیمان در کشور، راهکاری است که تاکید بر آن حدود یک تا 2 میلیون تن سیمان را به مصرف می‌رساند. لازم به توضیح است که با وجود عمر 80 ساله تولید بتن در کشور و استفاده گسترده آن در ساختمان‌ها، پل‌ها و بنادر، با این وجود در روسازی راه‌ها به دلیل قیمت ارزان قیر یک غفلت تاریخی از کاربرد رویه‌های بتنی با وجود مزایای فراوان آن خصوصا از جهت عمر مفید 30 تا 50 ساله آن، انجام پذیرفته است توسعه و به‌کارگیری علم مواد و علم شیمی در بتن، این امکان را فراهم ساخته است تا سازه‌های با عمر مفید بیشتر و مقاوم‌تر ساخته شوند. با گسترش استفاده از انواع افزودنی شیمیایی بتن مانند فوق روان‌کننده‌ها، زودگیرکننده‌ها، کندگیرکننده‌ها، حباب هواسازها و انواع مواد پلیمری، استفاده‌های جدید از بتن در سازه‌های مهم شهری مانند پل‌ها با دهانه بزرگ و آسمان‌خراش‌ها و برج‌های بلند و همچنین محصولات جدید ممکن شده است و انتظار می‌رود این تغییرات تکنولوژیکی در دهه‌های پیش‌رو نیز ادامه یابد. سیاست‌های توسعه شهری به‌ویژه در چند دهه اخیر، احداث سازه‌‌ها و تاسیسات بتنی را برای بسیاری از شهرهای کشور امکان‌پذیر کرده است و در نتیجه، انواع سازه‌های بتنی در کلاس جهانی، مانند پل‌ها، برج‌ها و سایر تاسیسات بتنی، اکنون در بسیاری از شهرهای کشور ساخته می‌شوند و انتظار می‌رود این روند در آینده نیز به‌طور فزاینده‌ای ادامه یابد. در این راستا لزوم هماهنگی مقررات و ضوابط ملی با استانداردهای بین‌المللی در این صنعت و کاربرد و گسترش آنها در کشور، مبادلات بین‌المللی در صنعت ساخت‌وساز را بیشتر خواهد کرد. در همین راستا هماهنگی آیین‌نامه بتن ایران (آبا) با مبحث نهم مقررات ملی ساختمان از یک سو و هم‌راستا بودن آن با استانداردهای معتبر بین‌المللی از سوی دیگر اقدام ارزشمندی است که از ابتدای دولت یازدهم به آن همت گمارده شده است. علاوه بر آن با توجه به مزیت‌های ساختمان‌های بتنی به لحاظ عملکردی و مقاومت در برابر آتش و همچنین توجیه اقتصادی آن با توجه به ظرفیت تولید سیمان در کشور و ذکر این نکته که در بسیاری از مناطق اقلیمی کشور (خصوصا مناطق حاشیه خلیج‌فارس و دریای عمان) که سرمایه‌گذاری‌های عظیمی به لحاظ توسعه زیرساخت‌ها در حال انجام بوده و دارای شرایط مهاجم و بسیار خورنده‌ای است، گسترش استفاده از سازه‌های بتنی به لحاظ دوام چنانچه ملاحظات دوام در نظر گرفته شود، می‌تواند قابل توجیه باشد. باید این نکته را مورد تاکید قرار دهیم که توسعه صنعت بتن می‌تواند رونق را برای صنایع سیمان کشور به ارمغان آورد. بدیهی است ایجاد ساختمان‌های بتنی پایدار و مطمئن در برابر حوادث به ویژه زلزله و کاهش هزینه‌های ساخت و استفاده صحیح از منابع و مواد اولیه در تولید سیمان، باید به باور عمومی و عزم ملی تبدیل شود و در این راستا دانشگاه‌ها و مراکز علمی کشور، همراه با سایر ارکان اجرایی و ه