عباس آخوندی در هفدهمین همایش سیاست‌های توسعه مسکن در ایران با تأکید بر اینکه بنده در پی این نیستم که آمار و ارقام بدهم، بلکه در پی این هستم که در ایران مطالبی طرح شود که برای برنامه‌ریزی سیاست‌های مسکن به اجماع برسیم، گفت: تأکید من این است برای سیاست مسکن و برنامه‌ریزی در خصوص آن، به صورت ملی به یک درک واحد برسیم،باید پذیرفت که در ساختار سکونت شهری، تحولاتی رخ داده است، اما نظر می‌رسد که ما از این موضوع هنوز تصور واحدی در ایران نداریم. به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از فارس، آخوندی با اشاره به اینکه این تصورات اشتباه باعث شده است تا اعتبارات از بخش مسکن فاصله‌های زیادی ایجاد کند و نتوانیم به اجماع برسیم، اظهار داشت: اصلی‌ترین بحث مسکن، اجماع است. آنچه برای بنده مهم است، داشتن تصوری است از وضعیت سکونتگاه‌های ایران، اما وقتی آمارها و اظهارنظرها انجام می‌شود و گفته می‌شود که روند مهاجرت با شتاب ادامه دارد، ما را به اشتباه می‌اندازد، چرا که فرایند و روند مهاجرت به شدت کند شده است.
وزیر راه و شهرسازی تأکید کرد: در حوزه جمعیت شهری به یک ثبات و یک تعادل جمعیتی نسبی رسیده‌ایم و این همان پیام اصلی است که اگر این را قبول کنیم، تمام ساختار سیاستگذاری تغییر می‌کند.
وی ادامه داد: جمعیت 3 میلیون نفری تهران به یکباره به 8 میلیون نفر رسید، اما نکته مهم این است که روند تحول جمعیت چگونه است؟ چرا که تهران جاذب‌ترین نقش جمعیت را دارد، به طوری که در اوج شهرفروشی در تهران از سال 89 تا 91، 880 هزار پروانه ساختمانی صادر شده است که این بی‌سابقه‌ترین شهرفروشی بوده است، اما از سال 90 تا 95 تنها جمعیت تهران تنها 400 هزار نفر رشد داشته است.
آخوندی اضافه کرد: پس درست است که این شهر پایتخت است و تصورات ذهنی‌ای که داریم این است که رشد جمعیت در تهران همانند دهه 50، 60 و 70 است در حالی که این رشد جمعیت مراحل نهایی خود را طی می‌کند.
آخوندی با اشاره به اینکه آمارهای سال 90 تا 95 بسیار مهم است، چرا که برای هر نوع برنامه‌ریزی و سیاستگذاری می‌توان به آن اکتفا کرد، گفت: اساساً وقتی رشد جمعیت کاهش می‌یابد، نشان می‌دهد که ما نه دارای رشد جمعیت دهه 60 و 70 هستیم و این جابجایی جمعیت، مسیر خود را طی کرده است، پس تأکید می‌کنم تحول جمعیتی در تهران مراحل نهایی خود را طی کرده است.
به گفته وی، برای تأیید این موضوع به عنوان مثال، رشد جمعیت در شهر قم تنها در پنج سال گذشته 125 هزار نفر به جمعیت آن اضافه شده است، پس این روند، روند کاهشی است.
وزیر راه و شهرسازی با تأکید بر اینکه برای برنامه‌ریزی در خصوص مسکن باید به یک اجماع برسیم، گفت: با توجه به نرخ رشد جمعیت، زمانی در یک دوره‌ای یک تولید انبوه مسکن در شهرهای جدید و یا پروژه‌ای مثل پروژه اکباتان صورت گرفت، ولی اساساً اگر بخواهیم از اینگونه اقدامات در حال حاضر انجام دهیم، این ساخت و ساز غیرممکن است، چرا که بازاری برای آن نیست.
وی ادامه داد: ایجاد بازار با زور انجام نمی‌شود، پس اگر به صورت اجتماعی ببینیم، باید ببینیم دامنه تقاضا کجاست و مشکلی که در ایران وجود دارد این است که هنوز تصوری که از بخش مسکن در ذهن ما سیاست‌گذارهاست، تصورات دهه 60 و 70 است.
وی ادامه داد: آنچه که اصل بخش مسکن است، مسئله کیفیت است، چرا که در حال حاضر مسئله کیفیت سکونت و زندگی و اختلاف طبقاتی در پایین شهر و بالای شهر وجود دارد و قیمت در بالای شهر و پایین شهر 5 برابر تفاوت دارد.
وزیر راه و شهرسازی خاطرنشان کرد: وقتی اعلام می‌شود که در تهران 500 هزار واحد مسکونی خالی از سکنه وجود دارد، مفهوم آن این است که یک اتفاقی رخ داده است و جامعه به دلیل نداشتن یک تصویر درست و بی‌توجه به این اتفاقات، این واحدهای مسکونی شکل گرفته است.
وی خاطرنشان کرد: به عنوان مثال وقتی گفته می‌شود در منطقه یک تهران 35 هزار واحد مسکونی نوساز آماده عرضه بدون مشتری وجود دارد، مفهوم آن از جهت اقتصادی و شهرسازی چیست؟ پس همه این اتفاقات نشان می‌دهد که یک اتفاقاتی رخ داده است که اگر برای مسکن، سیاستگذاری می‌کنیم، باید به خوبی بفهمیم که این اتفاقات را چگونه مدیریت کنیم تا دوباره به بی‌راهه نرویم.
آخوندی تصریح کرد: سیاستگذاری و علامتگذاری غلط ما را به بی‌راهه می‌برد، چرا که بیشترین مداخلات دولت در بخش مسکن مربوط به سال 84 تا 92 است، به طوری که در همین دوره 2 میلیون واحد مسکونی یعنی 8 درصد موجودی مسکن ساخت و ساز صورت گرفت که در تاریخ ایران بی‌سابقه است.
وی اظهار داشت: مداخله عظیم دولت و بیشترین آمار شهرفروشی مربوط به همین دوره است.
آخوندی تأکید کرد: مگر در همین دوره یعنی از سال 84 تا 92 که اوج ساخت و ساز را داشتیم و باید قیمت مسکن به پایین‌ترین حد خود می‌رسید، قیمت زمین 8.6 برابر یعنی 760درصد رشد داشته است، اما در دوره 92 تا 95 رشد قیمت زمین تنها 0.2 درصد بود.
به گفته وی قیمت مسکن در شهر تهران از سال 84 تا 92 شش برابر شد یعنی 500 درصد رشد پیدا کرد، این در حالی است که قیمت مسکن از سال 92 تا 95، 1.1 برابر یعنی 10 درصد رشد پیدا کرده است.
وی اظهار داشت: به طور مداوم اعلام می‌شود که مسکن موتور محرکه اقتصاد است و برای رونق اقتصاد باید مسکن رونق پیدا کند، اما این اشتباه است، چرا که اگر تصور کنید که شما با یک تزریق پول و یک مداخله،مسکن و اقتصاد را راه بیندازید، همان اشتباه دوره 84 تا 92 را خواهد داشت و زندگی مردم مختل و بدتر خواهد شد.
آخوندی تصریح کرد: مگر نه اینکه مسکن مهر می‌خواهد مردم را کمک و خانه‌دار کند؟ اما نتیجه این مداخله،رشد 760 درصدی قیمت زمین و 500 درصدی قیمت مسکن خواهد بود، آیا این کمک به مردم است.
وی اظهار داشت: در حال حاضر 74 درصد جمعیت شهری و 26 درصد جمعیت روستایی است. پیام‌های آن این است که امکان مدیریت شهری از طریق صدور پروانه ساختمانی وجود ندارد، پس ما باید در تمام سیاست‌های خود بازنگری کنیم، چون قابل ادامه دادن نیست.
آخوندی با اشاره به اینکه مدام اعلام می‌شود آیا نیاز به ساخت مسکن نیست، گفت: پاسخ من این است اگر می‌خواهیم مسکن احداث کنیم باید ساخت و سازی صورت گیرد که جایگزین مسکن بد شود تا فاصله فقیر و غنی و شمال شهر و جنوب شهر کاهش یابد، پس مهم این است که سیاست بعدی که طراحی می‌شود چگونه باشد.
وی ادامه داد: مطرح کردن بازآفرینی شهری در این راستاست که فردی که در وضعیت بد زندگی می‌کند بتواند تا حدودی به وضعیت بهتری برسد.
آخوندی با اشاره به اینکه با گرفتن جلوی سوداگری و بورس‌بازی زمین توانستیم جلوی رشد نجومی مسکن را بگیریم گفت: رشد سالانه 2.5 درصد قیمت مسکن می‌تواند مناسب باشد و باز هم تأکید می‌کنم که ساختن مسکن در بیابان به ضرر مردم خواهد بود، پس ساختن مسکن در بافت فرسوده بسیار بهتر از ساخت مسکن در بیابان خواهد بود.
