به گزارش آگاهان ایده نیوز : خوردگی فریم های فولادی در ساختمان های با نمای فریم فولادی تنها و هزینه بردار ترین مشکلی است که صاحبان این ساختمان ها امروزه با آن مواجه می شوند.

حتی سطوح پایین خوردگی نیز برای شکاف دادن یا خورد کردن سنگ نماها کافی هستند که به خاطر انبساط حجمی فولاد است چرا که به یک محصول خوردگی تبدیل شده است.نیرو های انبساط منجر به فشارهای داخلی در دیوارها می شوند که خود باعث شکاف آغازین و در پی آن از جا کنده شدن سنگ ها ) jacking out ( می شود.

زمانیکه این آسیب در ساختمان ایجاد شود، مناطق آسیب دیده اجازه می دهند رطوبت بیشتر وارد شود که اغلب منجر به یک شتاب در خوردگی و خراب تر کردن این زوال می شود. خوردگی یک پروسه الکترو شیمیایی است و هر دوی اکسیژن و رطوبت برای انجام آن لازم است. آهن و فولاد در هوای بسیار خشک )هیچ رطوبتی نباشد( یا کاملا پوشانده شده )هیچ اکسیژنی نباشد مورد خوردگی قرار نمی گیرند. درجه ی واقعی اکسیژن و آب حاضر روی سطوح آهن یا فولاد، نرخ حمله را تعیین می کند. اکسیژن معمولا به مقادیر کافی در هوای به دام افتاده موجود است، و رطوبت افزوده معمولا منجر به خوردگی بیشتر می شود.انواع زیر از خوردگی اغلب در فریم های فولادی نمای ساختمان ها یافته می شود:

خوردگی یکدست یا عمومی 

این خوردگی اغلب به عنوان نوع عمومی خوردگی یا پوشش زنگاری سطوح فلزی یافت می شود و معمول ترین شکل خوردگی است و به طور عادی می توان آن را به کربناسیون مواد پرکننده ساروجی نسبت داد که باعث از بین رفتن روکش لایه اکسیدی حفاظتی می شود.

 خوردگی سوراخ سوراخ یا متمرکز

این خوردگی تنها در مناطق متمرکز اتفاق می افتد، اما منجر به نرخ های بالای حمله می شود و عموما در فریم های فولادی نمای ساختمان ها پیش نمی آید. هرچند در جایی که آب به صورت متمرکز به منطقه ای کوچک نفوذ می کند یا در محیط های ساحلی که یون های کلرید،از باران نمکدار یا اسپری نمک، امکان می دهند که کلرید ها در سطوح فولاد ایجاد شوند، گاهی اتفاق می افتد.

یون های کلرید روکش فولاد را از بین می برند که باعث سطوح بالایی از حمله در موقعیت های مکانی انتخاب می شود. کربناسیون هرگونه لایه ی ساروجی که فریم فولادی را پوشش می دهد مشابه همان در بتن است. هرچند نرخ کربناسیون و بنابراین زمان آغاز خوردگی وابسته به کیفیت بتن و ضخامت آن است.در مورد مواد پرکننده ساروجی با کیفیت پایین که معمولا برای این نوع از سازه ها استفاده می شد زمان اغاز ممکن است تنها چند دهه باشد.

کربناسیون یک لایه باریک از ساروج با کیفیت پایین حدود 30 سال طول می کشد که پس از آن از بین رفتن روکش لایه اکسیدی حفاظتی اتفاق می افتد و خوردگی آغاز می شود. این امر تا مدتی ادامه پیدا می کند، اما بعد از حدود 50 سال حمله ی خوردگی همراه با شکاف هایی که در بنا ایجاد می شوند شروع به شتاب یافتن می کند و همین موضوع به رطوبت افزوده اجازه ورود به سازه را می دهد.

اگر فریم فولادی مستقیما با بنا ثابت شده باشد و با هیچ لایه ساروجی حفاظت نشده باشد آنگاه مرحله 1 پروسه کربناسیون قابل حذف است و مرحله 2 به زودی پس از ساخت، آغاز می شود.