«پرند» یکی از معدود شهرهای جدیدی بود که در زلزله اخیر «ملارد»، بیش از گذشته مورد توجه قرار گرفت. دلیل توجه به آن جدا از نزدیکی به کانون زلزله، صفتی بود که پرند را به‌عنوان پایتخت «مسکن مهر ایران» معرفی می‌کرد. 95 هزار مسکن مهر در پرند در حال ساخت است که تاکنون 70 هزار بلوک آن واگذار شده است! اما از زمان زلزله کرمانشاه به بعد، هرجا که نام «مسکن مهر» برده می‌شود، دغدغه وضعیت ایمنی آن هویدا می شود.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایران، اعتماد عمومی به مسکن مهر اگرچه پیش از زلزله کرمانشاه 100 درصد نبود، اما بعد از این اتفاق دردناک، ترک خورد. برای همین به «پرند» یا به قولی همان «پایتخت مسکن مهر ایران» که وارد می‌شویم با وجود آنکه دو روز از زلزله آرام، اما ترسناک تهران گذشته، هنوز غبار نگرانی بر چهره اغلب ساکنین مسکن مهر نمایان است. مردم چهارشنبه شب، خواسته یا ناخواسته بعد از تکانه‌های شدید زلزله «ملارد» بیرون دویده‌اند، بدون لباس گرم و حتی آذوقه‌ای که سختی این دقیقه‌ها را برایشان راحت‌تر کند، اما ترس شان نه از حرکت گهواره‌ای خانه هایشان که بیشتر از «مهری» بوده که این ماه‌ها، نفسشان را در سینه هایشان حبس کرده.... «پرند» اگرچه در زلزله اخیر تهران، آسیبی ندید، اما آنچه که بر مردمان این شهر جدید بویژه در بعضی بلوک‌های تازه ساخت گذشت، قابل تأمل است. می‌گفتند خانه هایشان را خالی کرده و رفته‌اند. راست می‌گفتند، زمین که تکان خورد، سقف که بنای ناسازگاری گذاشت، همین که دقیقه‌ای مجال نفس کشیدن پیدا شد هرکه دستش رسید، خانه‌اش را خالی کرد و رفت! هنوز خیلی هایشان برنگشته‌اند..نه اینکه نخواهند، ترس امانشان را بریده، در همه جای پرند که نه! در بعضی فازهای 4 و 6 ....
«راحله» می‌گوید که از لحظه زلزله تا همین جمعه شب داخل ماشین خوابیده‌اند. آنقدر ترسیده‌اند که حتی دلشان نیامده بروند خانه و ساک و غذایی بردارند. هرچه می‌خواستند از ته مانده جیبشان از همین مغازه روبه‌روی بلوکشان خریده‌اند.» این حال و روز اغلب همسایگان هم هست. همان همسایه‌های دیوار به دیوار که اگر جایی در روستا و شهرهایشان قبل از مهاجرت داشته‌اند، فعلاً به همان جا نقل مکان کرده‌اند. خانه راحله، 5 سال ساخت است. یک خانه 6 طبقه، قبل از زلزله، 7-8 تا از همسایه هاشان خانه بوده‌اند، حالا از آن ساختمان، فقط 2 خانواده باقی مانده‌اند: «خانه ما مقاوم بود، حتی یک ترک هم برنداشته، نمی‌دانم به خاطر زلزله بوده یا نه! همان شب درحالت نیمه هوشیار بودم که یکباره خانه شروع به لرزیدن کرد، یکی از لوسترها، نیمه آویزان شد، بوفه خانه‌مان شیشه‌هایش شکست، نمی‌دانم چه حالی داشتم، فقط یادم می‌آید دست بچه را گرفتم و بدون آنکه فرصت کنم، چیزی بردارم، آمدم داخل محوطه؛ از ترس دست و پایم خشک شده بود، اینقدر این مدت مسکن مهر مسکن مهر کرده بودند که دلم راضی نمی‌شد به خانه بر گردم، تا همین جمعه شب داخل ماشین خوابیدیم. بعضی‌ها آن طرف فاز، چادر زده بودند، بیچاره‌ها از سرما یخ زدند.» اینجا شاید خلوت‌ترین و کم جمعیت‌ترین قسمت پرند باشد، فازی که ظاهراً تا 50 درصد خالی مانده است، اما مشاهدات میدانی ما نشان می‌دهد همان 50 درصد باقی مانده هم ظاهراً خانه هایشان را نیمه خالی گذاشته و رفته اند!
شوهر راحله که آن شب، خیلی اتفاقی بیرون محوطه چرخ می‌زده یک راننده تاکسی خطی است. خانه‌شان 5-6 سال ساخت است. می‌گوید خیلی‌ها همان شب خانه هایشان را رها کردند و رفتند شهرشان. «جاده ساوه»، آنقدر شلوغ و پرهمهمه بوده که جای سوزن انداختن نبود. پرند دو پمپ بنزین بیشتر ندارد، هر دو جایگاه بقدری پر ازدحام بوده که ترجیح داده‌اند، شب را بدون بخاری ماشین، تا صبح سر کنند: «5 صبح پنجشنبه هم که بیدار شدم، باز نتوانستم بنزین بزنم، هنوز شلوغ بود، آنقدر که چند نفر سر صف باهم درگیر شدند. یعنی از خستگی و کلافگی، کسی فکر نمی‌کرد که ماجرا ختم بخیر شود، همه می‌گفتند، زلزله بزرگتر در راه است، آنقدر این شایعه قوت گرفته بود که جرأت نداشتیم برویم خانه، وسیله‌ای برداریم!»
علی، فروشنده‌ای که روبه‌روی یکی از همین بلوک‌های فاز 6 مغازه رنگ فروشی دارد، می‌گوید که خودش ساکن فاز کوزو همان ترکیه سازهاست. می‌گوید خیالم راحت است که پیمانکار خارجی کارش را درست انجام داده. می‌گوید لااقل آنها یک استانداردی را رعایت می‌کنند! خودش می‌گوید که وقت خرید گفته‌اند، تا 8 ریشتر هم مقاومت می‌کند!
خانه‌شان طبقه 13 یک بلوک 15 طبقه است. می‌گوید اینجا نه کسی خانه‌اش ترک کرده نه واحدی آنچنان که باید لرزیده است. نمی‌دانم اعتمادشان به ترکیه‌ای‌ها بیشتر است یا نه دل و جرأتشان بیشتر!: «زلزله که آمد، خانه را رها کردیم و رفتیم داخل محوطه، آنقدر شلوغ بود که نمی‌توانستیم حرکت کنیم، قیامتی شده بود. خدارا شکر آن قسمت (فازهای 4 و 6) نبودیم.» همکار علی هم ساکن خیابان استقلال یکی از معروف‌ترین خیابان‌های پرند است. می‌گوید خانه‌های اینجا اغلب شخصی سازند. برای همین مردم اگر لرزیده باشند هم کمتر حس‌اش کرده اند!
انتهای فاز 6 البته روایت متفاوت تری دارد. اینجا، خانه‌ها بلند قامت ترند. مریم می‌گوید که آن شب، ترس را بیشتر از هم محله ای هاشان احساس کرده‌اند، شاید چون طبقات بالاتر بوده‌اند: «شاید باورتان نشود اما یخچال تا وسط آشپزخانه آمده بود، همین که دیدم، ظرف‌ها از روی کانتر افتاد، هرچه دستم بود رها کردم و بیرون دویدم، نه بچه‌ای فهمیدم نه شوهری!» مریم 4 سال است که ساکن پرند است در یک خانه 6-7 ساله. می‌گوید از تهران فرار کرده‌اند. اما اینجاهم نه امکاناتی هست نه بروبیایی! بنابراین شب را به ناچار به خانه برگشته‌اند. چرایش هم روشن است. ماشین نداشتند. تا ساعت 4 صبح دورآتش توی بیابان ایستاده بودند، اما لباسشان ناجور بوده، هوا گرگ و میش نشده، اشهدشان را خوانده‌اند و برگشته‌اند خانه! می‌گوید 17 میلیون بیشتر نداشته‌اند. شوهرش هم بیکار است، پول قسط خانه هم از کارت یارانه‌ها واریز می‌شود. می‌گوید هرجا برویم بالاخره از یک دردی رنج می بریم، کاش دردمان زلزله نباشد! مریم می‌گوید خیلی‌ها تا جمعه شب، پایشان را داخل خانه نگذاشته‌اند. 4 همسایه داشته‌اند که فقط 2 خانواده برگشته‌اند. آن هم به خاطر مدرسه بچه‌ها یا اینکه جایی برای ماندن نداشته اند! بلوک روبه‌روی خانه مریم، یک ترک ظریف برداشته است، اهالی می‌گویند قبل از زلزله نبوده! با دست، رد ترک را می‌گیرند، هنوز جای دیگری ترک عمیقی دیده نشده ولی خانه‌های نیمه ساخت خالی، حال و روز ظاهرشان چندان روبراه نیست....
همه چی آرومه!
علی اکبر طاهری، مدیرعامل شرکت عمران شهر جدید پرند، اما حرف‌های دیگری دارد. او می‌گوید: «روال در پرند عادی است و همه به سر کار و درسشان برگشته اند.» می‌گویم پرند روی گسل قرار دارد؟ می‌گوید: «اصلا، به هیچ وجه، گسلی که از رشته کوه‌های البرز شروع می‌شود تا اسلامشهر بیشتر نیامده.» چند کارشناس هم توپوگرافی منطقه را به او نشان داده‌اند که اراضی پرند روی گسل نیست. استاندارد خانه‌ها هم رعایت شده است. یعنی اسکلت بتن و فونداسیون طبق استانداردهاست. شاید در مصالح و نازک کاری از مواد با کیفیت و درجه یک استفاده نکرده باشند، اما اسکلت خانه‌ها بتن، قالب‌های تونلی و فلزی است و خوشبختانه در زلزله کرمانشاه هم کمترین تلفات را در مسکن مهر شاهد بوده‌ایم. از طاهری می‌پرسم که خانه‌ها در برابر چند ریشتر مقاوم اند؟!: «نوع زلزله خیلی مهم است. نمی‌توان گفت چگونه رخ می‌دهد و چند درصد خرابی رخ می‌دهد. پیمانکاران (ایرانی و ترکیه ای) به ما تعهد داده‌اند که اسکلت خانه‌ها مقاوم اند. طاهری هرچه را درباره ترک می‌گوییم از اساس رد می‌کند. می‌گوید فقط یک بلوک چند وقت پیش براثر ترکیدگی لوله، ترک برداشت که درحال پایدارسازی آن هستیم و نباید این چیزها را به زلزله تعمیم داد و سوء‌استفاده کرد.
طاهری درباره خانه‌های خالی می‌گوید که اصلاً این‌طور نیست. خلوتی بعضی فازها به خاطر آلودگی هوا هم بوده، چون زلزله با تعطیلی مدارس و آلودگی هوا همزمان شده بود، بعضی‌ها ترجیح دادند از این آلودگی فرار کنند و به روستا ها و شهرستان‌ها بروند، بنابراین نباید همه چیز را به هم ارتباط داد.
